بهداد نجفی

بودنت زیباست مثل تابیدن آفتاب بر ساقه‌های تُرد بابونه بر تن درخت ایستاده‌ بر من ماه در آغوش تو به خواب می‌رود خورشید با چشم‌های تو بیدار می‌شود عشق من! بودنت زیباست مثل پر شستن قو مثل چرخیدن پروانه مثل پرواز بر تلاطم دریا.   ...

پسرم  تو از آب بهتری. تو از ابر بهتری. تو به سپیده دم خواهی رسید. مبادا بلغزی. من دوست توام و دست تو را می گیرم. روان باش که پرندگان چنین اند و گیاهان چنین اند. چون به درخت رسیدی به تماشا بمان. تماشا تو را به آسمان خواهد برد. در زمانه ی ما نگاه کردن نیاموخته اند و درخت جز آرایش خانه نیست و هیچ کس گلهای حیاط همسایه را باور ندارد. پیوندها گسسته. کسی در مهتاب راه نمی رود و از پرواز کلاغی هشیار نمی شود و خدا را کنار نرده ایوان نمی بیند و ابدیت را در جام آب خوری نمی یابد. در چشم ها شاخه نیست. در رگ ها آسمان نیست. در این زمانه درخت ها از مردمان خرم ترند. کوه ها از آرزوها بلند ترند. نی ها از اندیشه ها راست ترند. برف ها ا...